Argentinië is officieel een federale republiek met een gekozen president en een grondwet. Het land bestaat uit 23 provincies. Elke provincie heeft een eigen gouverneur.

Argentinië heeft slechte tijden gekend, ook als het gaat over politiek. Zo is het land lange tijd afhankelijk geweest van Spanje, aangezien het een kolonie van dit land was. Na een tijd van oorlog is in 1816 de onafhankelijkheid verklaard en de grondwet ingevoerd. Hierna volgde een oproep voor een ‘junta’, dit kan vertaald worden als: regering, comité of regime.

Kort na het ontstaan van de republiek werd deze al in een korte oorlog betrokken. Het bestuur werd toen ‘overgenomen’ door de dictator, Juan Manuel de Rosas.

In 1943 vond er een militaire staatsgreep plaats. De populist Juan Perón kreeg in 1946 de macht in handen. Na zijn overlijden in 1974 heeft zijn derde vrouw, Isabel Perón, de touwtjes in handen genomen. Dit bleek niet zo goed te gaan. Als gevolg heeft er in 1976 een militaire staatsgreep plaatsgevonden om haar af te zetten. De bevolking is hier door erg opgelucht, aangezien Peróns regering werd gekenmerkt door geweld. Maar de nieuwe regering was extreem rechts en een dictatuur. Deze heeft ooit aangegeven Argentinië veilig te maken ongeacht hoeveel mensen hiervoor zouden moeten sterven. De periode van dit regime staat ook wel bekent als de ‘Vuile Oorlog’. Burgers die tegen dit bewind waren werden opgepakt, gemarteld en zelfs vermoord. Tussen 1976 en 1983 zijn er volgens officiële gegevens ongeveer 9.000 mensen verdwenen. Echter zijn er volgens de mensenrechtenorganisatie zo’n 30.000 mensen verdwenen.

In 1983 kwam er een nieuwe regering aan de macht. De militaire junta was voorbij.

De Argentijnen konden naar de stembus om een president, vicepresident en nationale en provinciale parlementen te kiezen. Volgens internationale waarnemers waren de verkiezingen eerlijk. Raúl Alfonsín van de Radicale Partij werd als president gekozen.

Tijdens de regering van Alfonsín werd het Vredes- en Vriendschapsverdrag met Chili getekend en werd de basis gelegd voor het Mercosur-handelsblok. De verkiezingen in 1985 en 1987 bevestigden de steun voor de nieuwe democratie. De regering ondernam stappen om een aantal problemen op te lossen, zoals inzicht in de 'Verdwenen', burgerlijke autoriteit over de strijdkrachten en het consolideren van de democratie. Maar constante frictie met de militairen, economische problemen en het niet kunnen oplossen ervan ondermijnden het vertrouwen in de regering.

 

Mauricio Macri is sinds 2015 president van Argentinië en tevens burgemeester van Buenos Aires. Sinds zijn inhuldiging heeft  Macri de belangrijke economische problemen aangepakt die hij van de vorige regering had geërfd. Dit deed hij door energiesubsidies te verlagen, uitvoerbelastingen af te schaffen, kapitaal- en deviezencontroles op te heffen en de Argentijnse peso te laten zweven. Begin 2016 kwam Argentinië tot een akkoord met standvastige schuldeisers, waardoor het land zijn betalingsachterstand wegwerkte en weer toegang kreeg tot internationale kapitaalmarkten. Die maatregelen hebben de economische betrekkingen met het IMF, de VS en Europa verbeterd.

De regering heeft echter nog altijd geen meerderheid in de Kamer van Afgevaardigden en de Senaat, wat inhoudt dat Macri met de oppositie moet samenwerken om een parlementaire meerderheid te verkrijgen voor hervormingen. Tegelijkertijd hebben de subsidieverlaging en fiscale besparingsmaatregelen geleid tot massale protesten en een kleiner maatschappelijk draagvlak voor economische hervormingen.